Leren leren met een puberbrein
Vandaag doe ik met Jill de vervolgsessie op leren leren met kennis van hoe je brein werkt. Jill is een typische puber: geen peil op te trekken. Ze was vorige keer enorm enthousiast over de techniek om een grote hoeveelheid stof in stapels te verdelen en het daarmee overzichtelijk te maken, toch heeft ze het niet geprobeerd. Ik vind het vooruitgang dat ze dat gewoon durft te zeggen, ze weet inmiddels dat ik me daar niet al te druk over maak. Dat is namelijk haar eigen verantwoordelijkheid. Als ik haar vraag waarom ze het niet heeft uit geprobeerd, haalt ze haar schouders op. Geen idee, zegt ze en aan haar hoofd te zien, gaat er niet meer komen. Bij pubers, weet ik inmiddels, moet je dat soms maar gewoon aannemen als uitleg.
We herhalen wat we vorige keer hebben besproken en vandaag breiden we dat uit met meer kennis van hoe het brein werkt en hoe je die kennis kan gebruiken om te leren op een andere manier.
Deze keer pakken we een zaakvak, biologie. Toevallig ook van toepassing, want ze moet hoofdstuk 3 leren voor een toets. Ze legt uit hoe ze het aan zou pakken, daarbij geeft ze een kleurrijk beeld van wat ze allemaal zou doen, in werkelijkheid weet ik dat ze een halve blik op de samenvatting in het boek zou werpen. In haar antwoord op mijn vraag hoe ze het zou doen, maakt ze echter een geweldige eigen samenvatting. Als ze me triomfantelijk aan kijkt omdat ze zelf wel vindt dat ze een heel compleet antwoord heeft gegeven, moet ik bijna lachen. Tja, dat zou kunnen zeg ik. Even voorbijgaand aan de feitelijke onjuistheid van haar antwoord, want daarmee zou ze me verleid hebben om deel te nemen aan een welles/nietes gesprek. Met een puber, nauwelijks te winnen dus.
Een samenvatting maken kost enorm veel tijd en is dat eigenlijk wel nodig denk je? Er staat er namelijk 1 in het boek. Nu is het mijn beurt om een licht triomfantelijke blik te hebben. Jahaa, maar jij zegt altijd dat ik zelf moet reproduceren zodat mijn brein het kan onthouden. Ai, een stap dichter bij de puberval. Klopt, maar een samenvatting maken die er al is, is gewoon zonde van je tijd. Dat kan beter en ik pak de stiften erbij en begin aan de mindmap van vandaag. Haar vragen om het zelf te doen, lijkt me te risicovol. Ik wil de leiding over dit gesprek de komende 10 minuten even stevig vast houden. Ik gebruik bewust moeilijke woorden en ga snel, ze moet haar best doen om het bij te houden. Net was ze nog een uitdagende jonge vrouw, nu zit ze er als een jong meisje met rode wangen bij.
Mijn tempo laat ik zakken en ik schuif wat dichter bij haar. Ze beantwoordt mijn vragen en doet mee, ze is er weer. Van links naar rechts geschoten en nu weer in het midden aan gekomen.
We bespreken en tekenen dat je als je iets wil onthouden over biologie de volgende stappen kan doorlopen om je brein te helpen het te onthouden
Je doet het deurtje in je brein waar alles wat je over Biologie weet open door in de inhoudsopgave te kijken naar het hoofdstuk wat je moet leren en hoe dat zich verhoudt tot de andere hoofdstukken. De vraag die ze zich daarbij kan stellen is: Wat ga ik leren?
Je doet het lichtje in het 'kamertje Biologie' door te kijken naar wat er allemaal in het te leren hoofdstuk staat en jezelf de vraag te stellen: Waar gaat het precies over?
Je legt trekt een lege lade open om alles van hoofdstuk 3 straks in te kunnen leggen door antwoord te geven in je eigen woorden op de vraag van stap 2.
Je vult de lade met informatie bedoeld om te ontouden door te starten met lezen van het hoofdstuk en je na iedere alinea de vraag te beantwoorden: wat staat daar nou eigenlijk?
Ze snapt het, ik zie het aan haar en merk het aan de antwoorden op mijn controlevragen. Jill is geen specifieke beelddenker, de visuele tocht door haar brein met kamertjes, deurtjes en lichtjes is puur om haar te helpen om te begrijpen en onthouden dat je brein voorbereiding en aanknopingspunten nodig heeft om grote hoeveelheden stof te kunnen onthouden. Ik vraag haar of ze denkt minstens een ruim voldoende te kunnen halen met deze aanpak. Dat weet ze wel zeker. Ik vraag haar of deze manier haar meer of minder tijd gaat kosten dan wat ze normaal zou doen, veel meer dat is zeker. He maar die samenvatting die je zou maken, kost toch ook heel veel tijd? Ja klopt, maar die maak ik eigenlijk niet. Deze keer lach ik wel hardop en zij lacht mee. Pubers, heerlijk. Volgende keer zal ik zien of ze daarwerkelijk iets heeft gedaan met al deze nieuwe kennis. Begrijpen waar het om gaat is 1 ding, het gaan toepassen een andere.
Uitgelicht
Leren leren is met kennis van de werking van het brein, de te leren stof zo ordenen en verwerken dat je het kan onthouden.
Niet alle stof kan op dezelfde manier verwerkt worden, daarom leer ik mijn coachklanten ook nooit alleen de trucjes. Een trucje leren is alsof je iemand die iets moet bouwen alleen een hamer geeft. Veel nuttiger is een hele kist vol gereedschap en een plan van aanpak.
In verband met privacy zijn de namen in mijn blog veranderd.
