Binnen de lijntjes
Hij is 6 jaar en zit sinds dit schooljaar in groep 3. Al in de eerste week is het duidelijk, groep 3 gaat voor hem een uitdaging worden. In groep 3 onderscheiden de kinderen die opdrachten volgen zich van de kinderen die liever hun eigen weg gaan.
Op je stoel zitten, eten om 10 uur, niet voor 9.30 naar de wc, potlood daar, rechtop, niet wiebelen, niet friemelen, niet spelen...In groep 2 mag er nog veel, in groep 3 moet er ineens een heleboel. Letters, cijfers leren, het is niet zijn keuze, hij wil naar buiten waar de zon schijnt. En dan 's middags na het overblijven, zegt de juf iets waar hij blij van wordt. Ze mogen tekenen!
De opdracht: een koning op zijn troon. Zijn fantasie gaat meteen vol aan en met een tongetje wat net uit zijn mond piept, tekent hij een prachtige koning op een nog mooiere troon. En een prinses en nog een, gouden stippen op de achtergrond, de koninklijke bolide past er ook nog wel op en in het hoekje is nog net een plekje voor de Nederlandse vlag. De nieuwe juf loopt rond en keurt de tekeningen met luide stem. 'Prachtig Sophie, een koning met een baard! Teken maar wat groter, weet je nog ik zei de troon moet bijna zo groot zijn als het papier'. Voor hij het weet staat ze achter hem. 'Dat was niet de opdracht. Jij hebt er allemaal dingen bij getekend. Maak je tekening maar opnieuw'.
Zijn moeder staat die dag bij het hek van school als ze hem aan ziet komen sjokken. Schouders naar beneden, gezicht op onweer. Pas achterop de fiets vertelt hij het verhaal. Dat zijn tekening niet goed was, terwijl hij juist zo prachtig was. Dat hij het niet opnieuw wilde doen en dan komen de ingehouden tranen. Ik doe het niet goed en ik ga nooit meer naar school. Nooit meer.
's Avonds heb ik de moeder aan de telefoon, wat ze daar nou mee moet. Dat ze een kind heeft wat niet makkelijk volgt omdat hij graag zijn eigen weg gaat, wist ze al. Dat ze nu het liefst naar school zou gaan en de juf eens flink de waarheid zou willen vertellen en dat het toch niet waar kan zijn dat kinderen zelfs bij creatieve opdrachten niet hun eigen inbreng mogen hebben. Ze is boos en wil vooral haar verhaal kwijt dus ik luister eerst. Er blijven aan het einde van haar verhaal veel vragen over: Moet ze nou naar de juf? Hoe reageer je als je kind zoiets vertelt?
Er zijn vier dingen die ik uit haar verhaal licht.
Bij een opgroeiend kind hoort het tegenkomen van moeilijke momenten. Je kunt deze momenten altijd benaderen als leermoment. Wie kan er uit deze situatie iets leren? En hoe ga je die les helpen duidelijk maken? Dat kinderen moeten leren om te doen wat er van ze gevraagd wordt is vaak zinvol, maar zeker niet altijd. In het geval van creativiteit zeker niet. De juf heeft dus iets te leren, de vraag is hoe open ze daarvoor staat. Als je wil dat ze na gaat denken over wat ze waarschijnlijk onbewust heeft gedaan, zoek dan een niet bedreigende manier om haar dat duidelijk te maken. Betrek het kind hierin, zodat hij zijn teleurstelling kan adresseren.
Bij het tegenkomen van dit soort momenten hoort emotie, geef je kind ruimte voor deze emotie en erken dat het lastig is zonder te oordelen of een 'kant' te kiezen. Laat je eigen emotie niet de overhand nemen, want dan is er geen plek meer voor de emotie van je kind.
Vermijd uitgesproken, negatieve meningen over de juf, school of het onderwijs. Kinderen zijn ontzettend goed in het herkennen van mogelijkheden om opportunistisch te zijn. Ouders die zich negatief over een leerkracht of school uitlaten in aanwezigheid van hun kinderen (hoe terecht ook) dragen niet bij aan een oplossing, maar worden onderdeel van het probleem.
Creativiteit, buiten de lijntjes kleuren (en denken) zijn waardevolle talenten die je als ouder wil beschermen en stimuleren. Daarbij zal ieder systeem, dus ook het schoolsysteem, een uitdaging zijn. Leer je kind daarmee omgaan, door flexibliliteit en zelfvertrouwen te stimuleren.
We bedenken aan het eind van het gesprek samen dat haar zoon een tekening gaat maken voor juf. Op de tekening staat een keurige boom in de juiste kleuren en op de andere helft een gekke tekening van een fantasieboom.
Daaronder schrijft moeder de tekst:
Hoi juf, ik ga heus leren om opdrachten te volgen. Mijn creatieve brein heeft echter ook training nodig! Mag ik volgende keer 2 tekeningen maken? 1 zoals het hoort en 1 zoals mijn hoofd het wil..
Mama loopt binnenkort even bij u langs om het te bespreken!
Groetjes
F
